Archiwum kategorii ‘Zwierzęta w wodzie’

Morświn Wywodzi się on z rodziny morświnowatych, długość ciała to 1-2 metry masa wynosi od 35 do 65 kilogramów. Głowa niewielka, oraz tempo zakończona. Małe wąskie płetwy, niezbyt okazała płetwa grzbietowa. Jest ona trójkątna o prostym tylnym brzegu i dość szerokim kącie wierzchołkowym. W szczęce górnej oraz w żuchwie znajdują się liczne bocznie spłaszczone, dłutowate zęby o piłkowatym brzegu, nie są one stożkowate jak u delfinów. W jednym szeregu występuje 22-28 zębów częściowo zagłębionych w dziąsłach. Grzbiet zawsze czarny nieco rozjaśniony w okolicach płetwy grzbietowej oraz między oczami, spód ciała biały, boki szare. Występuje w północnym Atlantyku oraz północnym Pacyfiku, dość często spotykany u wybrzeży europejskich od przylądka północnego do morza Północnego aż po Bałtyk. Stosunkowo rzadko spotykany w Morzu Śródziemnym, natomiast pospolity w Morzu Czarnym. Jest to jedyny gatunek waleni stale występujący w Bałtyku. W przeciwieństwie do delfinowatych morświna rzadko wyskakuje z wody.

Orka Pochodzą one z rodziny delfinowatych, długość ciała samca dociera nawet do 9 metrów natomiast samicy około 5 metrów. Jest to największy i najsilniejszy przedstawiciel gromady delfinowatych. Potrafi płynąć z prędkością nawet 62 kilometrów na godzinę. Charakterystyczna jest bardzo wysoka płetwa grzbietowa wielkością dochodząca nawet do 1.8 metra, wierzchołek je jest zaostrzony. Gdy orka płynie pod powierzchnią, płetwa grzbietowa zwykle wystaje wysoko ponad wodę. Płetwy piersiowe tworzą wiosła o zaokrąglonym tylnym brzegu. Sa one szczególnie szerokie u starych samców. Ubarwienia jest bardzo kontrastowe, czarno białe. W szczęce górnej i w żuchwie od 10 do 13 zębów ułożonych w szeregu. Ciało orki jest olbrzymie oraz bardzo krępe w porównaniu do innych mniejszych gatunków delfinów. Orka przewyższa je również pod względem szybkości i wytrwałości. Występują w strefach polarnych, natomiast również u wybrzeży europejskich również pojawia się dość regularnie, zaobserwowano ją również w Morzu północnym.

Delfin zwyczajny Pochodzi z rodziny delfinowatych. Długość ciała to 2-3 metry natomiast masa to 75-115 kilogramów. Jego ciało jest smukłe wydłużone, ma on wąski pysk wyciągnięty w dziób. W żuchwie w jednym rzędzie występuje od 33-67 zębów, najczęściej jednak 40-50 stożkowatych zębów. Szczęka górna jest węższa i krótsza oraz cieńsza od żuchwy. Czoło lekko wypukłe, pośrodku płaskiego grzbietu znajduje się trójkątna płetwa grzbietowa. Płetwy piersiowe są długie i wąskie. Ubarwienie grzbietu jest zmienne, od ciemnobrązowego do czarnego. Występują we wszystkich strefach klimatycznych. Jest dość częsty w morzu śródziemnym oraz we wschodniej części Morza Czarnego, rzadko wpływa do zachodniej części Morza Bałtyckiego mimo iż znosi wysłodzone wody. Latem pożywia się w wodach przybrzeżnych natomiast jesienią i zima dalej od nich. Wydłużone doskonale opływowe ciało pozwala temu gatunkowi na osiąganie zawrotnych szybkości nawet do 35 kilometrów na godzinę, głównym organem napędu jest płetwa ogonowa, jest tak silna, że delfin może wyskakiwać wysoko z wody.

Wal butelkonosy Jest to jeden z bardziej znanych gatunków. Pochodzi z rodziny dziobogłowych. Długość jego ciała to 7-9 metrów, masa ciała dochodzi do trzech ton. Charakterystyczne dla tego gatunku jest silnie wypukłe czoło, zwłaszcza u starych samców. Czoło jest widocznie oddzielone od dziobowatego pyska. Otwór nosowy znajduje się na wierzchołku głowy, nad oczyma. Na wierzchołku żuchwy znajdują się dwa małe zaokrąglone zęby. Młode samce maja często dwie pary takich zębów. Płetwy piersiowe nie sięgają połowy ciała, przez co wydają się małe a podczas pływania stanowią rolę jedynie pomocniczą. Ubarwienie grzbietu i boków ciała jest ciemnoszare dochodzące do czarnego z wiekiem rozjaśniające się. Młode osobniki mają jasny spód ciała. Występują w arktycznych i umiarkowanych wodach północnego Atlantyku, latem występują od wyspy Islandii do wyspy Jan Mayen. Sporadycznie pojawia się w zachodniej części Bałtyku. Tworzy niewielkie stada. Czasem zdarza się, że łączą się w gromady o liczbie 1000 zwierząt. Odżywia się głębinowymi głowonogami.