Gronostaje | Tagi: charakterystyka, gronostaj, opis, zarys
Mustela erminea, gronostaj, to mały ssak z rodziny łasicowatych z rzędu mięsożernych. Ma bardzo wydłużony tułów, choć, oczywiście, jest on dość mały – gronostaj nigdy nie będzie dłuższy niż na 33 centymetry, a czasem mierzy nawet jedynie 17-18 cm. Zwierzę to waży od 110 go 450 gram. Samce są znacznie większe i cięższe od samic, stąd te duże rozpiętości w rozmiarach i wagach. Gronostaje występują na całej półkuli północnej, gdzie panuje klimat umiarkowany oraz zimny. Osiedlają się wszędzie tam, gdzie znaleźć można małe gryzonie i ptaki, na które polują – w lasach, na wrzosowiskach, a nawet w tundrze. Gronostaje żyją przez cały rok samotnie, do innych przedstawicieli swego gatunku zbliżając się jedynie w czasie okresu reprodukcyjnego, który przypada u tych stworzeń na wiosnę oraz początek lata. Samce dojrzałość płciową osiągają między 10 a 11 miesiącem życia, samice o wiele, wiele wcześniej – bo już w 3-4 tygodniu! Ciąża trwa miesiąc, w jednym miocie rodzi się przeciętnie 7-9 młodych, choć bywa, że nawet 20. Gronostaje mogą żyć nawet 7-8 lat, ale przeciętnie żyją o wiele krócej, nawet jedynie rok. Gronostaje we wszystkich miejscach swego występowania są objęte ochroną, choć nie wszędzie ścisłą, co sprawia, że, szczególnie w Azji, ich populacje są zagrożone wyginięciem.
Ssaki te maja bardzo elastyczną skórę, która zmniejsza opory stwarzane przez wodę umożliwia to uzyskiwanie większych prędkości. Wiele waleni może długo i głęboko nurkować, rekord należy do kaszalota który zanurkował na głębokość 1000metrów. Waleni mają dość małe płuca których objętość zawiera tylko 9przocent tlenu potrzebnego podczas nurkowania. Ciało waleni utrzymuje znacznie silniejsze ciśnienie wody niż ciało człowieka. Walenie dzielimy na dwie duże grupy: -zębowce (walenie uzębione) -fiszbinowce. U zębowców w długich szczękach tkwi różna liczba stożkowatych zębów, które służą im do chwytania ryb. Fiszbinowce są całkowicie pozbawione zębów, na ich podniebieniu zwisają postrzępione płaty pochodzenia nabłonkowego, filtrują one z wody drobne organizmy. Odfiltrowana zawiesina kierowana jest mięsistym językiem do wąskiego przełyku. W zimnych wodach oceanicznych ciepłokrwiste walenia maja znaczna przewagę szybkościową nad innymi stworzeniami. Pozwala im to na szybkie i skuteczne polowania (odłowy) ryb, które w większości stanowią ich główny pokarm.
