Zwierzęta, karmy dla zwierząt

Mustela erminea, gronostaj, to mały ssak z rodziny łasicowatych z rzędu mięsożernych. Ma bardzo wydłużony tułów, choć, oczywiście, jest on dość mały – gronostaj nigdy nie będzie dłuższy niż na 33 centymetry, a czasem mierzy nawet jedynie 17-18 cm. Zwierzę to waży od 110 go 450 gram. Samce są znacznie większe i cięższe od samic, stąd te duże rozpiętości w rozmiarach i wagach. Gronostaje występują na całej półkuli północnej, gdzie panuje klimat umiarkowany oraz zimny. Osiedlają się wszędzie tam, gdzie znaleźć można małe gryzonie i ptaki, na które polują – w lasach, na wrzosowiskach, a nawet w tundrze. Gronostaje żyją przez cały rok samotnie, do innych przedstawicieli swego gatunku zbliżając się jedynie w czasie okresu reprodukcyjnego, który przypada u tych stworzeń na wiosnę oraz początek lata. Samce dojrzałość płciową osiągają między 10 a 11 miesiącem życia, samice o wiele, wiele wcześniej – bo już w 3-4 tygodniu! Ciąża trwa miesiąc, w jednym miocie rodzi się przeciętnie 7-9 młodych, choć bywa, że nawet 20. Gronostaje mogą żyć nawet 7-8 lat, ale przeciętnie żyją o wiele krócej, nawet jedynie rok. Gronostaje we wszystkich miejscach swego występowania są objęte ochroną, choć nie wszędzie ścisłą, co sprawia, że, szczególnie w Azji, ich populacje są zagrożone wyginięciem.

Rodzina łasicowatych, w której skład wchodzi gronostaj, jest rodziną bardzo liczną. Na przestrzeni lat ze wspólnego przodka wyewoluowało wiele stworzeń mocno do siebie podobnych. Jednym z nich jest oczywiście gronostaj – ma on wielu kuzynów, bo aż 15. Najbardziej popularną istotą podobną do gronostaja jest łasica – o wiele mniejszy od niego ssak, który występuje niemal wszędzie tam, gdzie gronostaj, jest jednak dość wyraźnie popularniejszy na południe, nie potrafi żyć w tak zimnych warunkach jak gronostaj. Jest bardzo wyspecjalizowaną istotą – żywi się przede wszystkim myszami polnymi oraz lemingami. Kolejnym kuzynem gronostaja jest łasica długoogoniasta, największa ze wszystkich łasic, choć wciąż mniejsza od gronostaja. Żyje na obu kontynentach amerykańskich, a pochodzi z Ameryki Północnej. Żywi się, podobnie jak większość z jej rodziny, drobnymi gryzoniami, ale także, jak gronostaje, królikami. Oprócz tych dwóch stworzeń istnieją jeszcze, między innymi: łasica górska, łasica syberyjska, żółtobrzucha, pręgowana, malezyjska. Wszystkie mają zbliżony do siebie wygląd (choć, oczywiście, wiele cech jest różnych – wielkość, długość pyska, ubarwienie), wszystkie polują w podobny sposób (choć niektóre są od gronostaja bardziej wyspecjalizowane, inne zaś – bardziej wszystkożerne), wszystkie zachowują się w zbliżony sposób.

Jakie dodatkowe obowiązki pielęgnacyjne niosą ze sobą zwierzaki? Jest ich sporo. Np. kotom, które nie wychodzą na spacery, trzeba przycinać pazurki. Oczywiście można to zlecić weterynarzowi i nie jest to bardzo drogie, ale jednak kosztuje i wymaga od nas wyjścia z domu, transportu pupila i sporo czasu. Można się nauczyć obcinać pazurki samemu, co ja preferuję bo jest darmowe i znacznie wygodniejsze. Jednak pierwszy raz czy dwa warto pozwolić zadziałać weterynarzowi.Niektóre psy i wszystkie świnki morskie też wymagają takiego zabiegu.Długowłose koty i (wbrew pozorom) psy wymagają czesania. To dużo prostszy zabieg, łatwo nabiera się wprawy i jest tylko jedna ważna zasada – regularność. Bo jak się robi to za rzadko to zaczynają się schody. Kołtuny, sfilcowania są bardzo trudne do rozczesania i często wymagają wycięcia, co może się skończyć zranieniem zwierzaka. A włosy plączą się bardzo łatwo. Niektórzy mówią, że czesania wymagają też długowłose świnki morskie. Ja nie mam zdania. Gryzoniom zęby rosną przez całe życie i jeśli efektywnie ich nie ścierają, tez mogą wymagać ich skrócenia. To trzeba bezwzględnie zlecić fachowcowi.

Gronostaje w ogóle nie żyją w parach. Z osobnikami swego gatunku spotykają się jedynie na 2 lub 3 dni w roku w czasie okresu reprodukcyjnego. Samica bez większych ceregieli dopuszcza samca, więc do krycia dochodzi bardzo szybko, dzięki czemu gronostaje mogą szybko z powrotem się rozdzielić. Samica jest płodna przez cały rok, mimo to gronostaje spotykają się tylko raz w czasie całego sezonu. Kopulacja trwa bardzo długo, bo nawet trzy godziny, choć przerywana jest krótkimi okresami odpoczynku. Samiec do samicy podchodzi bardzo ostrożnie, bo jeżeli nie spodoba się jej, może zostać pogryziony. Po kopulacji samiec pozostawia samicę w norze i wyrusza na poszukiwanie innych chętnych i gotowych do reprodukcji samic. Przez 9-10 dni komórki jajowe rozwijają się normalnie, jak u innych ssaków. Po tym czasie następuje jednak okres diapauzy, który trwa 9-10 miesięcy. Dalszy rozwój zapłodnionych komórek jajowych następuje dopiero następnej wiosny. Młodych może przyjść na świat bardzo wiele, bo aż 20, ale bywa i tak, że urodzi się jedynie jeden mały gronostaj. Młode są bardzo małe – jedno waży najwyżej 4 gramy! Samica rodzi zawsze w norze, którą odpowiednio przygotowała, wyściełając ją własną sierścią i skórami małych gryzoni, na przykład myszy.